Op de een of andere manier is 2020 snel voorbij gegaan terwijl alles toch erg lang leek te duurden. Er is hartstikke veel gebeurd, terwijl tegelijkertijd ook heel veel dingen niet konden gebeuren.
Eigenlijk zouden we met de kerst in Nederland zijn, maar dat zit er even niet in. Dit is al de derde keer dat we onze vlucht verschuiven. Eigenlijk zouden we in mei al naar Nederland komen voor de zomervakantie. Maar helaas, 2020 staat in zijn geheel in het thema van het coronavirus.
Net als voor iedereen over de hele wereld was dit een apart jaar voor ons. Wij wonen aan de rand van BGC, ‘Bonifacio Global City’, een ontwikkeld en mooi deel van Manila. We kijken uit over de golfbaan van ‘Manila Golf’. Ons appartement is best klein, zeker nu we al sinds maart met z’n allen thuis werken / online school hebben, maar het heeft een fantastisch uitzicht.
Hier op de Filippijnen zijn de regels streng. Overal staan politie-agenten met thermometers en militairen lopen door de straten met houten stokken in hun handen, om er voor te zorgen dat mensen zich aan de regels houden. Die regels varieerden van complete lockdown, tot nu; het verplicht dragen van face-masks buiten je eigen woning, het dragen van een face-shield (zo’n plastic ding voor je gezicht) in de winkelstraten en winkelcentra en het verbod van kinderen onder de 17 en ouderen boven de 65 om zich te begeven in de winkelstraten en winkelcentra.
De school heeft besloten om dit hele schooljaar virtueel online les te geven. Nils (6) die dit jaar voor het eerst begon op de ‘grote’ school heeft het dus nog niet anders mee gemaakt. Online school gaat trouwens prima. De lessen (via zoom) zijn goed voorbereid en de kinderen leren veel. Huiswerkopdrachten en materiaal wordt via Google Classroom beschikbaar gemaakt. Begin dit jaar was het wennen voor iedereen, maar sinds het nieuwe schooljaar is begonnen gaat het erg goed. Zelfs Nils heeft geleerd hoe hij alles zelfstandig kan doen.
Gelukkig heeft ons appartementencomplex een zwembad en speeltuintje en kunnen de kinderen dagelijks buitenspelen met vriendjes en klasgenootjes die hier ook wonen.
Adrienne werkt ook al vanaf maart thuis. Ze heeft sinds kort een nieuwe baan als AI vice-president van de UnionBank. De Filippijnen kunnen zeker wat digitalisering en verbetering gebruiken van alle processen. Het is niet vreemd om uren in de rij te staan bij de bank om alleen maar de stroomrekening te betalen. Om mijn verblijfsvergunning te regelen ben ik meer dan zeven uur bezig geweest bij het immigratiekantoor (om nog maar niet te spreken van al het voorwerk). En mijn rijbewijs omzetten kostte ongeveer een halve dag. Om maar wat voorbeelden te noemen.
Met mij zelf gaat het goed. Voor het derde jaar op rij heeft een controle MRI laten zien dat er geen nieuwe MS-laesies bijgekomen zijn en dat er ook geen reden is om te denken dat mijn hersenkanker terug is. Ik train bijna dagelijks. Voor een groot deel van dit jaar moest dat thuis, maar sinds een paar maanden is de sportschool weer open (wel met een stel strenge nieuwe regels). Ik werk aan mijn spierkracht, balans en algehele fitness.
Voor een groot deel van mijn tijd werk ik ook aan ‘Stichting MS in beeld’. Ik vind het hartstikke leuk om nieuwe dingen te leren en ze dan in video-formaat te delen met anderen. Veel video’s zijn specifiek gemaakt voor mensen met MS, maar sommigen zijn voor iedereen interessant.
Het is geweldig om te zien dat mijn laatste video (‘Is het coronavaccin veilig bij MS?’) sinds gisteren meer dan 3000 keer is bekeken!
Ik werk nu aan een algemenere video over corona-vaccins. Hoe die werken en hoe die gemaakt worden. Super interessant!
Het voelt vervelend om om donaties voor MS in beeld te vragen, zeker in een situatie als deze, dat heb ik dit hele jaar dan ook niet gedaan. Maar de rekeningen moeten betaald gaan worden en de stichting heeft niet veel geld meer in de kas. Dus mocht je in een gulle bui zijn, bezoek dan de ‘doneer’ pagina op onze website. Dat zou geweldig zijn!
Wij wensen jullie een hele fijne kerst en de allerbeste wensen voor het volgende jaar.
